Maj 1439 roku. W Nowym Mieście Korczynie dochodzi do zgromadzenia szlachty, na którym naprzeciwko siebie stają dwa wrogie obozy. Grupa Juniores, w skład której wchodzą Spytek, Dziersław, Andrzej Tęczyński, Hińcza, Jan z Zagórzan i Mszczuj, oskarża obóz Oleśnickiego, któremu przewodzą Głowacz, Jan Tęczyński i Jan Koniecpolski, o zawłaszczanie urzędów oraz utratę czeskiej korony. Król Władysław usiłuje pogodzić strony, jednak bezskutecznie. W końcu opuszcza zgromadzenie, zlecając Hińczy próbę powstrzymania zapędów Spytka. Ogłoszenie konfederacji tylko zaognia sytuację i sprawy wymykają się spod kontroli. Doprowadza to do marszu konfederatów pod Grotniki. Tymczasem w Krakowie trwa śledztwo dotyczące fałszywych monet. Rzeźnik przypomina o losie wcześniejszego fałszerza, wywołując strach u Lecha, podczas gdy Sławoj, nie odczuwając lęku, kupuje sobie nowe ubranie. Bratanica Spytka, Jadwiga Melsztyńska, zostaje nową dwórką królowej.