Η παράσταση αποτελεί σάτιρα του πολιτικού φανατισμού όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο συγγραφέας, ο οποίος εμπνεύσθηκε από τα ευθυμογραφήματα του Ιταλού συγγραφέα Τζοβάνι Γκουαρέσκι, αλλά δημιουργεί τη δική του πλοκή και τους δικούς του χαρακτήρες. Ο δήμαρχος Φλουράτος, του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, διεκδικεί για άλλη μια τετραετία την ψήφο των πολιτών με αντίπαλο του τον Πεπόνε, τοπικό ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Οι Χριστιανοδημοκράτες αντιλαμβάνονται ότι χάνουν τις εκλογές και θέτουν σε εφαρμογή διάφορα τεχνάσματα. Συμπαρασύρουν και τον εφημέριο Δον Καμίλο να συμμετέχει στο σχέδιό τους. Οι καταστάσεις όμως εξελίσσονται απρόβλεπτα. Ιδιαίτερα πρωτότυπη σύλληψη, η «συνομιλία» του πρεσβύτερου με τον Χριστό που αντικατοπτρίζει τη «φωνή» της συνείδησής του. Ένα θεατρικό έργο που θα παραμένει επίκαιρο όσο υπάρχουν φανατισμοί στην κοινωνική συμβίωση. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958 στο θέατρο «Άλφα» από τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου.