Το βίντεο αμφισβητεί, με έναν εκπληκτικό τρόπο, τις αντιληπτικές μας συνήθειες και προσδοκίες. Ανακαλώντας, μέσα από τη μορφή και την ατμόσφαιρά της, το στυλ των σκανδιναβικών whodunnits, αυτή η μικρού μήκους ταινία παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης κινηματογραφικής παραγωγής. Η στιγμή που ο νεαρός βγαίνει από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και τραγουδά το love ditty «Cucurrucucú Paloma» του Tomas Mendez, με απαλή φωνή, αυξάνει το σασπένς και δημιουργεί ένα ενοχλητικό αποτέλεσμα στον θεατή, ακόμη περισσότερο γιατί καθώς εξελίσσεται η ιστορία δεν ανταποκρίνεται στα αναμενόμενα. Η ταινία παίζει με την ασυμφωνία μεταξύ των προσδοκιών του θεατή και της εξέλιξης της αφήγησης που επικεντρώνεται, με τρόπο ακριβή και πειστικό, στις λεπτότητες της ανθρώπινης έκφρασης, στα βλέμματα, τις χειρονομίες και τα συναισθήματα. Εκπλήσσοντας τον θεατή σε πολλά επίπεδα, η ταινία αποφεύγει, ωστόσο, κάθε ειρωνεία ή χλευασμό.